دوا

بعد از آن 4-5 روز افسردگی و ناخوشی که در 5 ماه اخیر سابقه نداشت، حالم خوب شد؛ شیخ خورشید را دیده بودم و به او گفتم افسرده شدم. گفت یا علت در عمل خود آدم است. یا علت در این است که مثلاً انسان کار خوبی را شروع کرده و می‌آیند این بدحالی‌ها را می‌دهند تا منصرف شویم. یا گاهی اصلاً دوری از مکر است. یعنی مثلاً انسان اگر روزها بر او بگذرد و هیچ رنجی نبیند این ممکن است دچار مکر شده باشد و در گمراهی برود. حدس میزنم مورد دوم در من صادق بود. بی دلیل شروع شد و بی دلیل تمام شد. من هم تازه از سفر آمده بودم و سه عزم کرده بودم: نماز شب، زیارت عاشورا و زیارت آل یس هر روز. اولی را کمتر میتوانستم به جا آورم.

 

خلاصه خوب شدم. اما دچار چیز بدتری شدم. بعد از آن زمان به مدت 10 روز نتوانستم سحر بیدار شوم و حتی نماز صبح هم قضا میشد بعضاً. دیشب با شیخ خورشید مطرح کردم. گفت دو کار کن. یکی این که نماز صبح قضا را همان روز بخوان. این شیطان را ناامید میکند. شب قبل از خواب سه عدد خرما بخور. این بدن را آماده میکند. گفت باز هم هست اما همین را انجام بده. گفتم این دو تا که چیزی نیست. مورد سوم را هم گفت: اگر یقین داری از محیط تأثیر بد داری میگیری 7 بار سوره زلزال را بخوان. گفتم زمان خاصی دارد؟ گفت نه.

 

قبلاً هم پرسیده بودم حرز امام جواد لازم است بیندازم؟ گفت نه چون چیز غیرعادی تجربه نکردی که. اگر هم تجربه کردی چیز دیگری هست خیلی هم راحت است فقط اخلاص میخواهد: سوره فلق و ناس را بنویس. با جوهر طبیعی (مثلا زعفران) و با قلمی از جنس زیتون یا انجیر. و التین و الزیتون. با قلم آهنی ننویس چون و انزلنا الحدید، فیه بأس شدید. اگر میخواهی اثر بد موجود بد را نابود کنی سوره فیل و کافرون را هم بنویس.

 

دیشب سه خرما را خوردم. دو نماز صبح قضا داشتم خواندم. 7 بار زلزال هم خواندم. سحر با شوق و سر حالی خاصی بیدار شدم بعد از 2 هفته خواب و غفلت. خیلی خوب بود. شب جمعه هم بود. صبح بعد از طلوع هم گرفتم خوابیدم و در خواب مستقیم رفتم حرم. حرم امام حسین. از دور حرم را میدیدم و خیلی زود میتوانستم نزدیک حرم شوم. نشستم و رو به حرم زار زار گریه میکردم و امام زمان را صدا میزنم. از شدت گریه از خواب پریدم. عجب زیارت خوبی بود.